Dünyayý dýþarýya kilitledim, oturdum koltuðuma yaktým bir siðara, yaslandým þöyle geriye doðru diktim gözlerimi tavana, ne düþündügümü ne düþünecegimi bilmiyorum, telefonum da çalmýyor uzun zamandýr, her yer sessiz ve ýssýz, kimseler yok etrafta tanýmýyor tanýdýklarým, onlar el olmuþ sanki, ben tanýmýyorum seni sen tanýyormusun beni? ben senin tanýmadýðýn beni tanýmýyorken, kulaklarýmda çýnlýyor yine yalnýzlýðým ben ve hiç olmayan sen....
Metin GÜRSOY/05/09/2012/Soðanlýk/Kartal/ÝST.
Sosyal Medyada Paylaşın:
mavi gözler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.