UMUDUN YEDİVEREN GÜLÜ

Yedi tepeli þehirde ben ki yediveren gülüyüm
Kendi topragýnda bazen sevgisizlikten ölüyüm.

Bu þehir içten içe nasýl da kendine baðlar beni
Her doðan gün tazeleyip umutlarýmý yapar yeni

Kimi gün dilimde olur hazin,içli hüzzam þarkýlar
Ayrýlýgýn özlemi garip yüregimi mahsun kýlar

Kavuþmak ümidi ile an be an bekleyip dururum
Ha gayret derim gönlüme feleðe bir çelme vururum

Yazarým ak kaðýtlara seni,beni þiir tadýnda
Bana ait bir iz kalmýþ mýdýr bilmem o yâdýnda

Batsa da gemilerim yaþarým pembe düþlerimle
Ümit beslerim vuslat baðýndan gülüþlerimle.
Sosyal Medyada Paylaşın: