Gittiðin gün biliyordum ki
Suskun kalacaðým
Karalar baðlamak abes olacak
Çocuklarýn neþesi donacak bakýþlarýmda
Yeminler asýlý kaldý zamanýn kulaklarýnda
Hýçkýrýk sesini zor bastýrýyor
Gecenin karanlýðý
Gün gözlerinden kayýyor aðýr aðýr
Ben her hakikat karþýsýnda bir hayal
Gülünç yalnýzlýðýn tebessümlerine saðýr
Keder denen efsunlu sessizliðin yitik manasý
Baðrýmda gürlüyor içten içe ne garip
Tüm güzellikler dikene sarýlý bu mevsimde
Gül bahçesi saçlarýnda bitik gençliðim
Gittiðin gün biliyordum ki
Kahýrla yanacaðým
Þairliðim deli gömleði
Kulaklarýma her rüzgar adýný fýsýldayacak
Hiç buzdan yürek taþýdýn mý sen
Sanki demirden alevlerin üstünde yürümek
Aþkýn mecazi zevkinden sýyrýlýp
Boynumda ilmek ilmek hatýralar
Ardýndan yetimce bakýp
Her akýllý gibi yokluðuna gülmek
Yada biliyorum
Bu gidiþin sonu delirmek
Ah ben neyleyeyim ki
Gittiðinde biliyordum
Neyleyeceðimi bilmeyeceðim
Ya da hiç bilmiyordum gideceðini...suskun kaldým