Yine gün bitiyor, Ve ben, Korkuyorum evime sessizce girmekten, Korkuyorum tek kiþilik soframdan, boþ sandalyelerden. Korkuyorum artýk çalmayan telefonumdan, Korkuyorum kendi sesimden ve sessizliðimden.
Yine akþam oluyor, Ve ben, Korkuyorum akþamlardan, korkuyorum yalnýzlýktan. Korkuyorum uyumaktan ve sabah uyanmaktan. Çünkü, Sensiz uyanmak, hiç uyanmamaktan da acý.
Sosyal Medyada Paylaşın:
topalaykut Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.