AKŞAM YEMEĞİ

Açlýk bu
Yokluk-yoksulluk bilmez
Yemek gerek.

Dört kiþiler
Ana-baba iki evlat.
Oturmuþlar
Karýnlarý, guruldayarak
Üçüncü sýnýf lokantanýn
Kýrýk bir masasýna.

Önlerinde
Ýki kase çorba
Onbeþ lokmalýk ekmeðide beraber.
Bir kase anada
Diðeri babada.

Ana
Bir lokma ekmek atmýþ aðzýna
Bir kaþýk ta çorba
Çiðneyip duruyor
Sakýz çiðner gibi
Bitmesini istemezmiþçesine
Yutkunmaktan korkarcasýna

Baba da ondan farksýz
Gözleri kapanýr yorgunluktan

Ana
Mammm der.
Sokar bir lokma ekmek
Çocuðun aðzýna.
Arkadan bir kaþýk çorba
Çocuk yer.
Ana, mammm der
Bunu
Kardeþi görür,
Baba, mamm der
Der de der.

Bitmiþtir çorbalar
Taslar kururcasýna.
Ekmeklerde
Son kýrýntýsýna kadar.
Su da içilmiþtir üstüne yemeðin
Ohh!
Yarabbi þükür!

Doymuþturlar
Dörtbuçuk lira hesaba karþýlýk.
Guruldamasý bitmiþtir
Karýnlarýnýn.
Mutludurlar sabaha dek.
Akýllarýna gelmez hiç,
Beslenme uzmanlarýnýn sözleri,
Ýnsan haklarý.
Düþünemezler
Fantom’larý, savaþlarý
Konferanslarý.

Yaþama savaþý verir onlar.
Düþman güçlü,
Silah yok,
Fakat,
Yarýnlarýndan ümitli.
Ýki çocuklarýndan
Bir de doðacaktan
Ümitli…

Savaþ ERDEM

Not: 1974 yýlýnda Adana’da aynen gerçekleþen sahnenin fotoðrafýdýr.


Sosyal Medyada Paylaşın: