KEDİ CENNETİ

Vakit gece yarýsý..
Aðustos böceðinin son demleri,son þarkýsý..
Bir sokak kedisi miyavlýyor
Saatler yeni günü selamlýyor.
Bizim Müzeyyen,yerdeki halýyla oynuyor..
Ýçim kan aðlýyor…
Ev yine kalabalýk alabildiðine..
Iþýðý gören geliyor..
Annem bir kadeh içmemin derdinde
Kocam mutfakta gece nöbetinde..
Ev kalabalýk,týklým týklým..
Ve ben yine çok yalnýzým…
Sürer bu iþ böyle,sabaha kadar,
Yarýn dersen,
Yine kalabalýk içinde yalnýzlýklar…
Çoktandýr gidesim var ya,nereye??
Býrakmazlar ki,kafaný dinlemeye…
Çek git diyor içimde birileri,
Çek git.Gittiðin kadar uzaklara.
Seni bile býrak giderken,
Al senden arta kalanlarý,
Dað ,tepe ,deniz fark eder mi!!
Ýnsan,bir baþýna olsa,
Var ya;
Hani bunca gürültüden sonra denk düþerse ,bir de ýssýz ada…
Üç beþ þey de istemem giderken.
Bir pakize,bir Müzeyyen,bir de ben…
O zaman deðmeyin keyfime.
Sonsuza kadar kalýrým o kedi cennetinde….
RC



Sosyal Medyada Paylaşın: