Akýbetimde ölüm var sevdiðim... Hani insan hisseder ya, Doldurur ya içine inleyen nameleri.. Ýþte öyle birþey... Kara toprak yakmýyor içimi. Korkum yok, Yine gülüyor gözlerim... Tebessüm savuruyorum aynalara... Ama son bir defa göremedi ya bu gözler seni, Kokunu çekemedim ya içime, Ona yanarým... Yüreðim, bir mezarlýk þimdi... Hiç bakýlmayan, Topraðý sulanmayan.... Bir çiçek ekenim bile yok biliyomusun ? Bir fatiha okuyaným... Bir gülümseyenim.. Yalnýzlýðýn harfleri bile birbirine sarýlýr oldu beni gördükten sonra... Onlar bile daha kalabalýk benden.. Yoksun ya, Sanki bütün Ýstanbulu bir çuvala doldurup gitmiþsin uzaklara... Kan revan içinde bulutlar... Eski beyazlýðýný yitirmiþ... Gökyüzü solmuþ hasretinden.. Denizler çekilmiþ... Kurumuþ gitmiþ.. Benim gözlerim gibi.. Yaþlandý yaþlandý ve tükendi gözyaþlarým.. Ölürsem kefenim olur musun? Sýmsýký sarýlýrmýsýn soðuk bedenime ? Dünyada yapamadýðýný yaparmýsýn uðurlanýrken son yolculuðuma..? Korkma! Çürür gidersin zamanla... Eskiden yaptýðýn gibi... Yüreðinin çürüdüðü gibi.. Býrakýr gidersin... Ama ölünce bir kere sarýl soðuk bedenime... Öyle ihtiyacým varki güzel gözlerine... Kirpiklerine kurban olduðum yarim benim... Seni, yokluðunda da severim.. Ama ölmeden bir defa gel olur mu ? Nolur, uzaktanda olsa bak gözlerime ... Nolur be, lütfen.. Lütfen... Allahýn kitabýn varsa yarim.. Allahýn kitabýn varsa! Sosyal Medyada Paylaşın:
VATAN BAYRAKTAR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.