İstanbul
Ýstanbul, nadide, hoþ bir kadýna benziyor
Bazen çok süslü bazen çok hisli ama maðrur
Bazen yangýnlarda, bazen kirleniyor, maðdur
Öyle arsýz-ki geleni kendine baðlýyor
Ýstanbul, bazen güneþli, bazende yaðmurlu
Bulutlu gözlerim gibi ansýzýn aðlýyor
Sanýrsýn tükenmeyen aþk bu uzun soluklu
Cilveli kadýn gibi geleni o tavlýyor
Ýstanbul, güzel sokaklarýn ardýnda kaldý,
Küf kokan arka sokaklarda acý hayatlar.
O hayata küfreden, küsen birçok insanlar,
Benim gibi temaþa içinde kalýyorlar.
Ýstanbul, her gününde hep ayrý heyecanlar,
Benimde sende deðerli bir emanetim var.
Ayaz gecelerinde dumanlanýr… Gözlerim
Aðlatýyor senin kadar kahýrlý gecelerim.
18.14 17.06.2011
Filiz aktaþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
okutucu 71-istanbul Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.