Ay ışığı

Baþýný kaldýr bak yukarý
iki gözün üçe muhtaç
yüreðini al eline
yürü kýzgýn damdan aþaðý
sokak karanfil kokuyor
zencefil dilli perdelerde mum ýþýðý
tarçýnlý çay bardaðýnda dudak
kýzýl mý kýzýl
viþne reçeli
iðde dallarýna sarmalanmýþ
balkonda hanýmeli
týrnaklar arasýnda
boya paneli
rengarenk
cümbüþü þafaklar kurgulanmýþ bu sabah
aç göðsünü
kardan kelebeklere
açýl
sahilsiz
sahipsizliklere
gülüþlerine ekle beni


anýlarla ciltlenmiþ duvar aralarý
mürekkep kokularý kurumuþ
sarý yapraklarda týrnak izi
ünlem iþareti
kilimleþmiþ halýlarda ayak parmak uçlarý
sessizlik kuleleri
diz kapaklarý
pembe topuk
ay yüzlü pencere aralýðý
ýþýk fýrçalarý
gümüþ dilli yatak çarþafý
ýlýk mavi
sevda kokusu gezinir
diþlenmiþ dudaklarda
loþ meyhane aðýzlý kadeh kýskanýr bizi
sevgi naðmeleri izlenir
kýrkbeþliklerde
Sara’lanýrým

“Men seni gördüm ay ýþýðýnda, köynümü verdim ay ýþýðýnda”

sarmalanýrým ay ýþýðýnda

dedi karakedi
çýktý zifir kara zindanýndan
ay ýþýðýnda

karýþtý
ebemkuþaðýna
ay ýþýðýnda..
ay ýþýðý
ay ýþý
kararma sakýn bir daha!

Volkan Kemal

Sosyal Medyada Paylaşın: