saatlerdir debeleniyorum
biliyorum yazacak çok þey var ama
olmuyor iþte beceremiyorum
bir atsam dýþarýya içimden geçenleri diyorum
bir döksem zehrimi
iþte o zaman belki düzelecek herþey
yeniden düþeceðim anamýn rahmine
yeniden doðacaðým belkide
bambaþka biri olarak
bu þehrin iki yakasý gibi hissediyorum kendimi
bir türlü bir araya gelemiyorum
bundan olsa gerek
en çok kendimi düþünür
en çok kendimi özler oluþum