BİR SONBAHAR GÜNÜYDÜ

Çisil çisil bir yaðmur ýslatýrken kalbleri
Bahtsýz kuþlar büzüldü, bir sonbahar günüydü
Evlerin gözlerinin buðulu perdeleri
Sökülerek süzüldü, bir sonbahar günüydü

Bir anne yüreðiyle denize koþuyordu
Solup bitmiþ yapraklar ölmeye düþüyordu
Bir sokak kedisiyle bir ayak üþüyordu
Kentin sarý/yer’inde bir sonbahar günüydü

Savururken güz yeli yerde cansýz yapraðý
Karamsarlýk örüyor ruhuma hüzün aðý
Bülbüller göçüp gitti, bozuldu sevda baðý
Baykuþ cangamasýnda bir sonbahar günüydü

Uðramýþ sayfalara ölüm,solmuþ yapraklar
Kefen olup sarýlmýþ, damatlýk, ak duvaklar
Devrilmiþ kesilmiþler, yel estiren kavaklar
Albümde hayal meyal bir sonbahar günüydü

Semaverde tütüyor yitip gitmiþ seneler
Sonbahar fýsýltýyla neler söylüyor neler
Diyorki:kâþâneydi zavallý viraneler
Iþýrken Huve’l Baki,bir sonbahar günüydü

poetique
2012




Sosyal Medyada Paylaşın: