yalan değildi

öylesine özlenendin ki,
yeni bir isim oluyordu suretin her gecenin karanlýðýnda...
yollarýna sacýlan güller gelirsin diye,
yalan deðildi...
... yalan deðildi iman etmek yokluðuna...

satýn alýnmýþ hayatýmý atýp bir kenara
kuyularda sabahladýðým yalan deðildi...
sular kadar berrak gözlerin düþtüðünde gönlüme,
nadide bir bahar tütsüsü olduðunda tenin,
kokmayý unuttuðunda gül yapraklarý,
yalan deðildi sarýlýp sen diye içime çektiðim,
kokladýðým kara topraðý...

yalan deðildi...
asla yalan deðildi býkmadan usanmadan
satýr satýr sevdaný okuduðum...
sonra katlayýp yüreðimi orta yerinden
üzerine mühürler vurduðum
yalan deðildi
yalan deðildi bütün ninnileri unutup aðýtlarla uyuduðum...

bahara ilk gecerken aðladýðý kalbimin,
seni severken acý çeken bir ceset oluþum,
canýna kýymasýn diye yalnýzlýðýmýn
boynuna pýrangalar vuruþum yalan deðildi...

yokluðunun telafisiydi her gece yüzüme çarpan hayalin,
yalan deðildi içime sýmsýký sarýlan sevda sarmaþýklarý...
saytýsýz ihtimal arasýnda
bir gün senin de cýkýp geleceðin yalan deðildi...

yalan deðildi hiç bir lugate sývmayan sevdamý,
ufacýk yüreðimin baþtacý yapýþým...
sol yanýmýn kuruyup kaldýðý,
gölgelerimin kendi karanlýðýnda kaybolduðu,
dilimden beli kýrýk hecelerin saða sola savrulduðu yalan deðildi...

gidip geliyorum yine kurutulmuþ gül yapraklarý arasýnda,
açmadan soluyor bu gecede avuçlarýmda ömrümün baharý,
kendi geçmiþime kapatýyorum gözlerimi
ve bir kez daha bakýyorum yasak sevdama,
uzaklardan gülümserken bana hayalin,
geliþine kurbanlar adadýðým yalan deðildi...

yalan deðildi sicim sicim erirdi umutlarým,
kýrýlýrdý un ufak olurdu yürek aynalarým,
beklemekten yorulurdu az sevilmiþliklerim,
konusan bir ýrmak olurdu yüreðim...
yalan deðildi
bir yüzünü görmekti bütün dileðim...
tepeden týrnaða canýmýn tükeniþi
baþtan savýlmayacak kadar gercekti
yallan deðildi
yüreðimin yüreðine deðme noktasý,
ömrüme gecirilmiþ bu sevda halkasý...

yalan deðildi,
bir ömrün can veriþiydi þiirlerde bahsettiðim...
acýmayan bir yanýyla ruhumun ölümlere yürüdüðüm býkmadan usanmadan
yalan deðildi...
yalan deðildi
dudaklarýmdan dökülen ölüm þarkýlarýna,
Azrailin eþlik ettiði yalan deðildi...

yalan deðildi
ellerimdeydi bütün dünyanýn dengesi,
varlýkla yokluk arasýnda bir isimdi gidip geldiðim..
yalan deðildi kara kara karanlýklarýn ihtiþamýna kapýlýp
kaybolma pahasýna da olsa seni arayýþým
yokluðunu ezberledðim sokaklarda
bir ömrü tüketiþim...
acýyarak bakarken okuyucular bana,
yazdýðým her cümlede adýný haykýrýþým yalan deðildi...

21.03.2012
elif topal..

Sosyal Medyada Paylaşın: