Yoðun bakým odalarda hayata tutunmaya çalýþýrken sen; seni kaybetmek korkusu dýþarýda, yoðun bir sis gibi kaplardý etrafýmýzý bir bilsen.
Sabahlarý hastane önünden çöpcüler gelir geçerdi, sýcacýk gülüþürlerdi. Biz ise içimizi yakan gözyaþlarýyla aðlardýk, acýyan yanlarýmýzý toplardýk.
Þimdi sen, yavaþ kalp atýþlarýn kadar sessizsin. Bir hayal kadar ulaþýlmaz ve güzel. Umutlar, ne kadar acýmasýzmýþ meðer, Geleceðin belirsizliðinde yaþamak buysa eðer.
Þimdi çýkmaz bir sokaða düþünce telaþý yaþamanýn; mirastýr hatýralar, ayrýlýrken geride kalanlarýn..
Sosyal Medyada Paylaşın:
gülün dikeni Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.