Bir ölünün dilinden Delâl'ine mektup-1 DilevindelaL
Bir ölünün dilinden Delâl'ine mektup-1
Sevdalý þiir sýzým, aþkým, aðýlý balým! Cefa çeken göðünden aðýtlar yaðdýrmýþsýn. O kadar mý çok sevdin, kýzýl kýyamet gülüm! Meðer deli gönlüne cihâný sýðdýrmýþsýn...
Þimdi mezar þehrinde kör olsa da gözlerim, Vefalý sancaðýný ruhumla görüyorum. Kifayetsizmiþ dünya, boþunaymýþ sözlerim; Sevdanýn sefasýný ölüm’le sürüyorum...
Gittiðim yerde zaman, vuslatýn diðer adý; Ne ihtiþam, ne þöhret, hicrana derman deðil. "Adalet" desen tamam, hüküm vermiyor kadý; Burda nizam diyor ki: "Hakk’ýn önünde eðil..."
Ne olursun üzülme! Baðrým þimdi bir feza! Kollarým Samanyolu, her an seni sarýyor! Öyle mesudum ki ben, yaþamak bile ceza! Mevlâ seninle bana sonsuzluðu veriyor...
Hani þair meçhule gemi kaldýrmýþtý ya, Ýþte o geminin ben, sevdalý kaptanýyým. Res’ul Kutsal Kitap’la visal bildirmiþti ya, O muþtulu sabahýn ýþýldayan tanýyým...
@Dilevin Sosyal Medyada Paylaşın:
DilevindelaL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.