BİSMİL'İN GÜLÜ

Özledim
Düðünlerini, havaný, kokunu,
Geçmiþime yýðýlan
Hende býraktýðým anýlarýmý
Her dar sokaðýnda
Bitip tükenmek bilmeyen esirliðimi
Ben ben bahçendeki gonca gülü özledim

Sen benim sevdamýn mezarýsýn
Her geliþimde topraðýna sarýldýðým
Ben onu sana býraktým
Günlerce süren þenliðinin halaylarýnýn gölgesinde
Çocukluðumu çamurda ve pamuk tarlalarýnda yýprattýðým
Ben, seni ve sende gömülü olan yüreðimi özledim

Yýpranmýþ bir hayat deðil bendeki
Ben onun ruhuna kapýldým,
Sendeki o gülün masum gözyaþlarýna eridim
Hani þekerin suda eridiði gibi
Ben her sokaðýnda ona öldüm
Yüreðimin bütün damarlarý
Senin bütün sokaklarýnda gizli be Bismil

Ey Bismil;
Ben onu çok özledim
Topraðýna yüreðimi serercesine
Senden bir gül sevdim be Bismil
Susadým susadým
Þu Dicle nehrini yüreðe dökmek istercesine


HAYAL ROMAN
Sosyal Medyada Paylaşın: