Seni kýsa sevdiðimde
bir þeyler oluyor dünyaya
uzun mesafelere dayanmýyor beden
daha çok çocuk kalýyor oyunsuz
daha fazla anne düþüyor aðlamaklý
daha da ölüyor insanlar günün aydýnlýðýnda.
Seni ihmal ettiðimde
duraðanlaþýyor rengarenk bildiðimiz hayat
olaðan halinden ileri gidemiyor bir tat
eksiklik kol geziyor kalpte
ve can, amansýz bir sýtmaya yakalanýyor
her dermandan uzak.
Seni azýcýk öptüðümde
yaprak açmak istemiyor çiçekler
dört mevsim iniyor teke
ne yaðmura yaðýyor üzerine þiirlerin
ne bakýþmak nasip oluyor iki sevgiliye
gecenin yalnýzlýk deminde.
Ve seni takmadýðýmda
seni az hissettiðimde
o sabahým berbat geçiyor
sonra saðým soluma karýþýp
yönsüz yola çýkmanýn
bahtsýzlýðýna satýr yazýlýyorum yarýnlarda.