Bir çýnar devrildi bugün Ne rüzgâr esti ne de fýrtýna vardý Gönlümde bir sayfa daha kapandý Kara trenin dumaný tüttü yine Ayrýlýða sefere kalktý
Bugün ruhumdaki sessizlik bir baþka Yine yenik düþtüm sana o kahrolasý aþka Bir siyah gül býrakacaktýn günün birinde önüme Sana tattýrmadým o zevki Al o siyah gül karþýnda iþte
Çoðu zaman taþýyamýyor insanlar Doldurduðun sevgi sepetlerini Ne verirsen ver karþýna dikiyorlar Sýra sýra nefretleri
Anlamazlar anlayamazlar Sevemezler ki kendin gibi Onlar gönül çýnarlarýný devirenler Zavallý sevgi nankörleri
Al iþte Ýstanbul yine ayrýlýk Yine seferde gurbet treni Ben seni o kadar sevmiþtim ki Bu ayrýlýðý hak ettim mi
Ey koca Ýstanbul Vefasý kimde bu aþklarýn kitabý kimde Söylesene hata bende mi Yoksa elveda deyip çekip gidenlerde mi...
Uður Oðuz Þahin
Sosyal Medyada Paylaşın:
ASPİVAS Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.