Kilitli sandýklar ardýnda bir sýr Rengârenk zarflar içinde hýçkýrýk Duymuyordu kimseler kulaklar saðýr Ayaklarým baðlanýyordu Öyle ki ruhum bedenime aðýr
Zordu yürümek Ýlerlemek Kahýr kürümek Adýmlar Adýmlarým hep aðýr…
Zavallý bir mezar baþýnda aðlamak dokunurken topraðýna
Ölüme aðlamak Alýþmak kadar zor Sayfalar arsýnda kurumuþ Gül yapraklarýndan farksýz Boðazýmda düðümlenirken kelimeler Þekilsiz Ýfadeler Ýki yana düþen kollarým kadar boþa sarýlan ellerim aðýr!
Ya þimdi saatler , sükûtu zaman Geçerken çaðlayan gibi Hýrçýn ama çok sessiz Ömrümden çalýnanlardan öyle habersiz Yutkundum geçmiþe Dalkavuklarýn Hokkabazlarýn Palyaçolarýn Sahte yüzlerinden farksýz düþen maskeden sýzan
Zamandý duymayan Zamandý saðýr olan
Zamandý ömrümden çalýnan
Bedenimde aðýr!…
FÝLÝZ AKTAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
okutucu 71-istanbul Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.