biraz daha acý çektim, hiç olmadýðým bir gecenin karanlýðýnda. dakikalar anlamlarýný yitirdiðinde biraz daha ölüyordum, biraz daha eskiyorum bedenimden biraz daha yokuþtu ölüm.
kaldýrýmlar desen, birer aforizm havasý, binalar, bir o kadar yalnýz aðaçlar, bir o kadar çýplak ve ben, bir o kadar marjinal’im.
biraz daha kayboldum iki günün arasýnda, ve tanrýyý küfre boðdum o da beni yalnýzlýða boðdu. hafif hafif hissediyordum yalnýzlýðýmýn beni sarmasý, bu da benim hafif firari sebeplerinden birisiydi oysa.
biraz daha hürriyetimi yitiyordum bu gecede manasýz bir fýrtýnada rüzgâr, beni en olmadýk kýyýlara sürükledi lakin talih en olmadýk suretime düþüyordu ve yalnýzlýðýma. ve dünya biraz daha kaydýrdým þiirlerle, küfürlerle.
Sosyal Medyada Paylaşın:
karanlıkyuz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.