ÇİÇEKLER
Güneþ aðlýyordu
Ben ona sevinçle bakarken
Kalbimle buluta seslendim
Gir güneþle dünya arasýna
Görmesinler güneþin aðladýðýný
Yaðmurlarýný gönder doðaya
Bulutlar aðlýyor desin insanlar
Güneþin aðladýðýný görmesinler
Fýsýldanýrken ben kendimle
Kalbimin derinliklerinde coþkular vardý
Uzaklardan nefretin sesini duydum
El salladým ona, git buralardan
Artýk güneþte aðlýyor bizimle
Aðlatmadýðýn ne kaldý gerilerde
Tutuklanmýþ sevgilere seslendim
Demir parmaklýklar arkasýndan
Çýkýn ortaya, kýrýn zincirlerinizi
Artýk aðlatanlar var güneþimizi
Zindanýn diplerinden gürültüler
Yeri göðü sarsarak yükseldi
Bir ucunda ben, diðer ucunda sen
Kurtuluþ ateþleri göðe yükseldi
Ateþ ortasýnda bir fidan
Çiçek açtý gülümseyerek bana
Güneþe öpücükler gönderdi
Aðlamalýsýn ey güneþ doyasýya
Gözyaþlarýn artýk gýdadýr bana
Kalbim yerinden fýrlayacaktý sanki
Bütün olanlara aklým kayýp gitti
Gözlerim aðlýyordu gözyaþý yok
Kuruyan topraklar inadýna tok
Sýr olup uçtular buharlaþarak
Sevgiyi, þefkati, paylaþýmý unutarak
Çimenler sararmadan ölecekler miydi?
Sular buharlaþtýrýlmadan bitecek miydi?
Bilmiyorum, güneþi aðlarken gördüm ben
Bulutlar sessizce aðlayýþý seyrediyorlarken
Bir umut, boynu bükük geleceðe bakarken
Kalbimin bir köþesinde çiçekler açýyorken
07.05.2008 - Ýzmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.