Şiir Yüzünden...
Kalemi hüsrana banýp yazmaktan
Utancý eþmedim þiir yüzünden
Yüreðin hatrýný anýp sýzmaktan
Usancý deþmedim þiir yüzünden.
Bana ne sevdadan bana ne aþktan
Baþýna taç edip taktýðýn meþkten
Yeter sürüldüðün saraydan köþkten
Haline þaþmadým! Þiir yüzünden.
Her zaman olmadýk iþler buldurdu
Fikrine bir sürü düþler doldurdu
Solu süründürse saðý öldürdü
Keyfime düþmedim! Þiir yüzünden.
Felsefe diyerek söze baþladý
Arzý topa tuttu göðü taþladý
Altýmý yakarak suda haþladý
Bir türlü piþmedim þiir yüzünden.
Maþuðun gördüðü düþ olamadým
Sofraya konulan aþ olamadým
Kârunun yanýna eþ olamadým
Varlýða düþmedim þiir yüzünden.
Bu aymaz gönlümden çoktur býkalý
Gülmedim bu yola çýktým çýkalý
Talihe kör kurþun sýktým sýkalý
Süründüm koþmadým þiir yüzünden.
Ne yoldaþým oldu nede sýrdaþým
Ne yârenim idi ne arkadaþým
Olsa da belâ da zavallý baþým
Haddimi aþmadým þiir yüzünden.
Ele gülen talih bana görünmez
Ýftira etmekten býkýp erinmez
Ýþlediði günah kolay arýnmaz
Dalýna basmadým þiir yüzünden.
Deðirmen taþýna sürdü aðarttý
Baþýma çorabý ördü aðarttý
Visalin boynuna vurdu aðarttý
Yinede küsmedim þiir yüzünden.
YASEMEN AKYÜREK 24 AÐUSTOS 2012 ANKARA
Sosyal Medyada Paylaşın:
yasemen akyürek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.