BEN DELİYİM
*** ...Yorgun ve yalnýzým.. Kaldýrýmlara misafirim...Gecenin gözleri üzerimde..Denizin ortasýnda kalmýþ küçük bir adayým…
Yüreðimi bir yere býrakmýþým, býraktýðým yerden çok uzaklardayým.. Kapýlarý kapatmýþým üstüme, sürgüleri beynime çekmiþim.
Ey! Sabreden derviþ bana da sabretmeyi öðretsene..
Ben deliyim... ama çok þey bilirim. Renkler ve zevkler hiçbir þey ifade etmez bana...Sonlarýn baþladýðý yerden, baþlangýçlarýn son bulduðu yere gidiyorum..
Kara bir tren gibiyim yani, bir istasyondan bir istasyona, hep ayný raylar üzerinde.
Ben deliyim… Yaðmurun yaðmasý benim için romantik deðildir, ben kurþun yaðmurlarýný bilirim.
Benim güneþim batmaz, dünyam dönmez, ayým hep mehtap halindedir, rüzgârlarým doðudan sert eser...Kadehime doldurduðum hüzünle sarhoþ olurum, mezem ise bir dilim umut..Çok iyi bilirim yaþamayý,yaþatmayý ama yaþarken de savaþmayý...
Ben deliyim... Ben buralara ait deðilim..Daðlarý sýrt sýrta vermiþ bir ülkem, surlarla çevrili bir þehrim.
12 den sonra volta attýðým caddelerim, kýzýl sakallý bir dayým bir de gözbebeðim var benim..
Ben Deliyim... Söyleyemediðim düþüncelerim var. Her akþam ayrý bir meydanda, Atatürk heykelinin karþýsýnda,düþlerimi dar aðacýna asar, ipini çekerim. Ölüm, kurþun olup yaðar üzerime. Binlerce kez öldü sanýlmýþ, ama ölmemiþim...
Ben deliyim… Benim mevsimim deðiþmez, sadece bahardýr. kuþlardan sadece güvercini bilirim, yüreðim kanatlarýyla beraber çarpar. Ýnsanlardan yalnýz çocuklarý severim, onlarý da büyüyünceye kadar. Baðýra baðýra þarkýlar söylerim, sessiz sessiz þiirler yazarým. Bilmediðim yerlerin, tanýmadýðým kiþilerin resimlerini çizerim beynime..
Ben deliyim... Kendimle sohbet eder, kendi kendime gülerim. Asfaltýn siyahýnda kaybolur, düþüncelere dalarým.
Çýkmaz sokaklarda kendimi arar, bir de üstüne güzel hayaller kurarým..Sonra, sonra hayallerimle beraber suya düþerim.Kimseye düþman deðilim, kimseye de dost olmadým.Ben kendime bile kimi zaman yabancýyým...Ufacýk bir bakýþ boðazýmý düðümler..Özlenen özlendiðini hiç bilmeden, hasretin en yoðun halini yaþarým. Ah..ahh öyle bir yaþatýr ki.. içimden daðýtmak gelir, daðýtamam ya, kendimi daðýtýrým..Gözlerimin kahverengisi git gide koyulaþýr, insanlarýn ki o an kan kýrmýzýlaþýr. Bakamam kimsenin yüzüne, sevgiye muhtaç bir yavruya döner yüreðim... Kalbim titrer, haykýrýrým ama duyuramam sesimi...
Ben deliyim... Aðlamamaya yemin etmiþ gözlerim...Sonu dramla biten bir hatýra, üç bölümlük bir komedi dizisiyim.
Çoðu zaman çorbama kinimi doðrar, öfkemi kaþýklarým..Zehir kokan bir gül biter dudaklarýmýn arasýnda,
Kimisi tükürür, kimisi öper. Tükürene mezar, öpene lalezar olurum. Zülfün hergece ihanetler rýhtýmýnda, ciðerimin üstünde sevdasýný kurþuna dizer. Ve ufacýk bir bakýþ boðazýmý düðümler. Bulmacaya benzerim. Kimi zaman soldan saða bir nota..Kimi zaman yukarýdan aþaðýya Eski Mýsýr’da bir Ramsesim..Geceyi ikiye böler, sonra hayatýn adýný yalan koyarým...
Ben deliyim... Yüreklerde ünlem, kafalarda soru iþaretiyim..Baðrý taþlarla dolu bir Toprak parçasýyým. Bir uçtan bir uca kurumuþum. Karýnca yuvalarý ve ayak izleriyle süslüdür tenim...Kar yaðar üþürüm, güneþ olur kavrulurum.
Mutluluðu uzaktan seyrederken cebimde küçük umutlar biriktirir, gözlerimi kapýnýn eþiðine dikerim.Ýþte o zaman hayat acý bir kahve tadý verir, hep içime atarým ama, kendimi içine atacak bir yer bulamam.
Anlamayana az gelirim, anlayana çok...
Ben deliyim...
Aðlamamaya yemin etmiþ gözlerim...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.