Kalem pas tutmuþ. Yüreðim gibi. Aklýma düþtüðünde, Yýldýzlar kaymýyor artýk. Adýný andýðýmda, Aklým yüreðimi korkutmuyor. Kafamý karýþtýran bir sen yok
Seni düþünürken, Birileri yanlýþ yoldan çevirmiyor artýk. Yemeðimdeki acý gibi, Yakmýyor artýk hayalin, Masumuyetinde.
Geceleri biri gelse, Ýrkilip sen uykusundan, Uyanmýyorum artýk. Leyller uzun da gelmiyor. Dehlizlerin karanlýðýnda, Boðmuyorsun artýk. Seninle demleneceðim çayým, Ocakta taþmýyor artýk. Oðlum gibi çalým yapmýyorum… Kýzým gibi utangaç deðilim… Adýn anýldýðýnda.
Hayalinle yaþamaya, Alýþmýþ gönlüm. Gerçeðinle baþa çýkabilir mi? Bilmem. Sabah gibi doðma, Akþam gibi bat yüreðime. Battý balýk yan gider de, Kýyamet bin kere mi kopar? Þairi: AHMET AY
Sosyal Medyada Paylaşın:
leylahmet Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.