KÖYDEKİ ÇOBAN İLE TAMİRCİ....

Ýki kardeþten biri,ben kalsam der köyde,
Çok karýþýk þehirler,insan günah iþler de,
Çoban olur köyünde,besler koyunla keçi,
Tuhaf olmuþ insanlar,þehirde görmez açý,



Ufak kardeþi açar,Kunduracý þehirde,
Ayakkabý dikerler,bir hayli yýl sessizce,
Açar sabah dükkaný,okuyarak besmele,
Gelir dükkana kadýn,nazar etmez güzele.



Özledi köyde çoban,ziyarette kardeþi,
Süt saðdý keçilerden,doldurdular kýrbayý,
Arayýp buldu orda,çok eski bir kulube,
Kýrbayý astý hemen,duvardaki çiviye.



Geldi bir güzel hatun,çýkardý ayaðýný,
Kunduracý baktýlar,yapsam buna yamayý,
Baþladý hatun orda,çýplak ayak bekledi,
Köyden gelen o Çoban,bir haylice terledi.



Giydi hatun durmadý,çýkýp gitti dükkandan,
Daðda hatun görmeyen,aklý gitmiþti baþtan,
Olmayacak þey oldu,kýrbadan süt damladý,
Bozuldu çaban kalbi,delinmiþti kýrbasý.



Kardeþi gördü hemen,olunur daðda veli,
Ol görelim burada,nasýl olunur veli,
Çoban haklýsýn kardeþ,düþüþ var manen sende,
Dedi tamirci kardeþ,düþtün þeytan eline.



Çoban bir anda düþtüm,güzel hatun yanýnda,
Düþersin elbet kardeþ,her gün bu kadýnlarla,
Ýtiraz etti Çoban,kardeþim sensin düþen,
Aklýmý baþtan alan,hatunlar hep seninlen.



Tamirci cevap verdi,düþündüler bir süre,
Diliyle ýsladýlar,sürdü hemen deliðe,
Çektiler besmeleyi,kýrbasý hemen durdu,
Bir an sessizlik oldu,köydeki kardeþ sordu.



Kardeþim sen haklýsýn,sen burada olmakla,
Mesele daðda deðil,insan içinde olma,
Sever Allah kulunu,korur onu her yerde,
Altýn sayarken eli,kalbi Allah cc.derde.

21.04.2011//KIRIKKALE
HÝDAYET DOÐAN



Sosyal Medyada Paylaşın: