ßu gece gömdüm tüm umutlarýmý topraða,
Seni ve olmayan bizi gömdüm...
Kalbim ’DUR’ dedi,
Yok etme umutlarý,
O da seni sevdi diye haykýrdý..
Ama inanmak gelmedi içimden
Sevseydi aðlatmazdý,
Sevseydi, tüm engellere raðmen savaþýrdý,
Gitme, KaL derdi...
__ Hani nerde..?
____ O soluksuzca seven,
______ Ömrüme ömrünü veren,
_______ßeni ßenden alan CAN nerde..???
ßu gece gömdüm kalbimi topraða
Karanlýðýn suskunluðunda boðuldum,
Ölmemek, öldürmemek için çýrpýndým..
Feryât - figân ettim...
ßir duyan bile olmadý...
Sanki yok olmuþtu tüm insanlar,
Taþ olmuþtu tüm kalpler...
Kendimle yaptýðým Vicdan Muhâkemelerini
Hiç bir insanda görmedim...
Kendimden çok verdiðim deðeri
Hiç kimsede bulamadým...
Deðer verip deðersiz oldum,
Kalbimi verip Kalpsiz oldum...
£vet... Artýk ßen de sizin gibi Kalpsizim...
ßu ßeden kalbimin aðýrlýðýný taþýyamýyor artýk...
__ßu gece
___Yok olmuþ Umutlarým
____Ve köreltilmiþ duygularýmla
_____Son kez Sevdiðimi haykýrýyorum...
Korkusuzca, Umarsýzca söylüyorum...
Ýyi dinle...!!
ßir daha duymayacaksýn bu sözlerimi..
Hasret kalacaksýn...
Ýçin için aðlayacaksýn...
Fakat ben olmayacaðým,
Aðlayýþlarýný susturmayacaðým...
AÐLA...!!!
Sonsuza dek AÐLA..!
ßedenini yok etmiþcesine Yana Yana Aðla..!
Vazgeçmiþliðin orta yerinde öylece Kalakal..!
Týpký ßen gibi...
Týpký Sensizlik gibi...
Kanayan yüreðinle durmadan savaþ..!
Kaybettiklerine dön bir ßak..
Ve bir çocuk gibi otur AÐLA...!!
ßu gece gözyaþlarým son deminde...
Satýrlarým durmaksýzýn doluyor,
Kalemim susmaksýzýn aðlýyor...
’Neden’ diyor... Neden..!
ßu muydu ßize revâ ?
ßu muydu mutluluk dedikleri ?
Aþk bu kadar basit miydi?
Yoksa sen miydin basitleþtiren bu aþký.?
Yalan...! Her þey Yalan...!
Mutluluk yalan...!
Aþk yalan...!
Tek gerçek var..
O da YALNIZLIK...
ßu gece SON...!
Artýk Umut Yok...
Yürek Yarasý Çok...
Hayaller Sönük,
Umutlar Yitik,
Yürek AÞK’a Yenik,
ßen ise ßitik hâldeyim...!!
//..."...Nazlý’nýn KýRýk KaLeMinden..."...//