Bir çocuk vardý köþede,
Elinde bir þiþe umut.
Kalbinde yaþatýlan bir çocuk vardý,
Iþýl ýþýl gözleri.
Ne zaman katili oldu insan,
Ýçindeki çocuðun.
Büyüdükçe mi ?
Acý çektikçe mi ?
Hepsi bencillikten.....!
Ne zaman unutuldu yaþama sebepleri
Ve sadece kendimizin deðil baþkalarýnýn da çocukluklarýný
Alýrken ellerinden...
Ne zaman hayvanlaþtý insan...!
Biraz aralamak lazým topraðý,
Belki yeniden doðar içimizdeki çocuk.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.