Kimliği kayıp bir kente ölü güvercin akını
Törpülenmiþ badirelerin ölüm oyunu bu;
Þeker toplayan ellerim azad þimdi
Gökyüzüne çizebilseydim eðer
Ýçleri doldurulmuþ güvercinler
Yanýk türkülerim hep oldu
Geriye dönüþ yok biliyorum
Son bir bakýþ kaldý gözlerimde
Bu kentte unutur beni
Canhýraþ caddesinde
Çýðlýklarýmý…
Sen unutma beni Anne!
Biraz içerledim sana
Yüreði masum yüreðime
Savrulan gözyaþlarýnda
Gelinlik diktin gidiþime
Hani çiçekler bile vaktinde
Yüreklerini açardý sevdaya
Savrulan bulutlarým öfkesiz
Boðuk bir sesleniþteyim
Cennet vaad eden koca adamlar
Sizler ancak zalim fabrikanýzda
Bomba yüklü vicdanlar üretirsiniz
Kurþun asker oyuncaklar zamansýz
Acizliðinizin denizinde boðulacak
Kediye atýlmayan ciðerleriniz
Ve gün gelecek…
Pislik yýðýný bakýþlarýnýzýn
Sifonunu çekecek/
Kan kusturduðunuz
Bu halk…
“Ayný damardan beslenen
Ayný kana ihanet etmez”
Ne vardý bütün çocuklar
Ayný kalsa bu coðrafyada
Dili ayný/yüreði ayný/gülüþü ayný
Sizler de özlemiyor musunuz?
Birlikte özgürlük þakýyan kuþlar
Ayný telin döþlerinde…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ali Ekber Hırlak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.