çekyatedebiyatı-151

Doðada kralý,

Allah belirlemiþ;

Aslan!

Ýsterse tavþan,

Çýksýn karþýsýna,

Kral sen deðil,

Benim desin?



Ben ise

Kral iken,

Krallýðýný,

Kaldýrýp

Sade bir vatandaþ gibi yaþayana,

Kral derim.


Bir insan,

Nasýl kral olur?

Kýsaca;

Ana ile baba,

Birbirlerini sevince...

Ama kýz olmayacak,

Ýlle de erkek!

Hem de

Sapýna kadar erkek!

Çünkü

O da bir erkek çocuk doðurtmazsa,

Gelsin kýzlar,

Oynasýn sazlar!

Ýþte bu noktada,

Topkapý deðil,

Harem oluþur!

Kötü bir niyet yok aslýnda,

Maksat;

Erkek evladý caným!

Tarihte,

Kral iken,

Ya ben bu iþi sevmedim,

Kusuruma bakmayýn,

Hadi bana,

Allahaýsmarladýk diyen bir kral,

Maalesef yok!

Krallar,

Ya iner,

Ya çýkar!

Bu durumlarý ile

Biraz asansöre benzer,

Krallar!

Ýniþli ve çýkýþlýdýr,

Yaþamlarý.

Bir de

Krallýða son veren,

Ama

Kendisi kral olmayan,

Gönül krallarý vardýr,

Atatürk gibi.

Benim kralým;

O’dur!


Valla hiç kimse,

Kusura bakmasýn,

Ben,

Böyle bir Kral’ýn,

Ayaðýna her zaman

Hem de

Koþa koþa gider,

(Anýtkabir’e)

Duamý bir güzel yaparým.




Sosyal Medyada Paylaşın: