Deli gönül tutulmuþtu yeline Her gülüm diyene inanmam artýk, Bir zamanlar kapýlmýþtým seline, Ben kulum diyene inanmam artýk.
Kanayacak ölene dek bu yaram, Her daim tütse de hep buram, buram, Ona tutunmak olsa da son çarem, Al kolum diyene inanmam artýk.
Divane deðilim onu arayým, Ferhat olup daðlarýmý sorayým, Deðmez imiþ yollarýna varayým, Tek yolum diyene inanmam artýk.
Ne zordur ki o yarayý daðlamak Kýymet bilmeyene olmaz aðlamak, Þimdi boþ geliyor gönül baðlamak Ah solum diyene inanmam artýk
Aþk ile bir zaman yandýðým nihan Beni öldürmekti deðimli dehan Sesinle inlese bu bütün cihan, Bülbülüm diyene inanmam artýk.
Havayým ki geldi aklým baþýma, Ne yazýk ki erdim elli yaþýma, Aþktan piþman yazýn mezar taþýma, Sus dilim diyene inanmam artýk. Sosyal Medyada Paylaşın:
havva keskin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.