Çocuktum … Bu masalý dinlerdim. Yaramazlýk yaptýðýmda, Yada tabaðýmda yemek kaldýðýnda, Parkdaki heykelleri gösterirler, Allah baba taþ yapar bunlar gibi derlerdi. Baþlardý masal….
Bir sürü dünyalarda, Bir sürü Ademler, Havvalar yaratýlmýþ! Deðiþik deðiþik Ademler , Havvalar, Bir dünyada buluþmuþ! Bir sürü dünyadan insanlar , Bir sürü insanlar olmuþ. Her biri aslýný korumuþ. Ayrý ayrý ýrklar , Bir dünyada buluþmuþ! Olan bu…. Bilmediðimiz , Ya da bilmemizi istemeyen , Bizi uyutmuþ….
Yaþýyormuyuz? Ya da niçin yaþýyoruz? Bilmiyoruz.... ASLI’ný... Aslýmýzý bilmiyoruz. Bilmemizi istemeyen? Daha ne kadar saklayabilir ki? Aklýmýza raðmen , ASLI’mýza raðmen.... Arýyoruz ASLI’yý........
Diyerek biterdi masal.
Yavuz CEYHAN 17.08.2001
Sosyal Medyada Paylaşın:
yavuzceyhan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.