sýkýca tutun gölgeme
seni bizi düþlerimden düþüreceðim
son kez geciyorum kasabanýn
dar çamurlu patikalarýndan sen ben kokan sokaklarýndan
bu maðrur daðý kaf sayýp uçurumlarýndan
atýyorum bizi...
yakýtý
taþlar topraklar insanlar olan veyl derinlerine...
kasabanýn geceleri kadar karanlýk
sokkaklarý kadar çýkmazým içimdeki sen
düþlerim derdest edilmiþ
sensizliðime kanamýþ göksu
kan...
gözlerimden düþmüþcesine yangýn
ateþ göksu...
yakamozlar yanmýþcasýna bir avuç
kül...
yandý...
parmaklarýmý kýrdým tutmayacak mýzrap þarkýlar yok
dökülmeyecek uçlarýndan senli mýsralar göz yaþýna bulanýp
söktüm yüreðimi
yeri cehennem çukurlarýndan bir çukur þimdi
dudaklarým mühürlü dualarým yakarýþlarým kör kalacak...
topraklarda yandý
boy vermeyecek papatyalar gelincikler yedi veren güller
köþe kapmaca oynamayacak
gölgesinde koca çýnarýn gülen yüzlü çocuklar
göksu bir damla ateþ
kara derili bu deniz bir yudum alev
ey aþk
gördünmü ben yandým suda yandý...
Hasan ODABAÞI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.