Yükseldi dertlerim aþtý boyumu
Bu ne iþtir ya rab bilemiyorum
Dostum sandýklarým kazdý kuyumu
Aðlarým halime gülemiyorum
Yurdumdan evimden ayýrdý kader
Yaralý gönlümden gitmiyor keder
Çaresiz kalýþým belimi büker
Þaþkýným kendime gelemiyorum
Baðrým da yaralar sýzdý derine
Gönül hasret kaldý sevdiklerine
Hayat zor gurbetin gariblerine
Her zaman karalar bürünüyorum
Bitti ümitlerim tükendi erken
Candan oldum caným deyip severken
Kaderde nasibim ayrýlýk varken
Halden bilir bir dost bulamýyorum
Yeter gurbet elden çektiðim yeter
Yýkýk gönül evim baykuþlar öter
Periþan hallerim oldum bin beter
Eðriyi doðruyu seçemiyorum
Bulunmaz derdimin yoktur çaresi
Düþünce duyulmaz garibin sesi
TANRIM kullarýyýn etme kölesi
Kapý kapý gezip sürünüyorum
Der DURAK’ým artýk burdan gitmeli
Çektiðimiz çile gayri bitmeli
Zýkkým olsun para pulu nitmeli ?
Bi-çareyim burda gülemiyorum
Durak YÝÐÝT
Gönüllerin Þairi
KOCAELÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.