TUNA'M

Ey benim güzel tunam
Ey benim yeþil tunam
Sen bir nehir deðilsin
Sen bir Irmak deðilsin
Kalbimizde Çaðlayan
Bir koca tarihsin.
Türksüz Tuna öksüz
Tunasýz Türk yaslýdýr
Sensiz biz yetim kaldýk
Kýlýçlarýmýz paslýdýr.
Binlerce yýl evvel bu su
Süzülerek akýyordu
Kenarlarýnda betsiz
Medeniyetsiz insanlar
Bezgin bezgin geziniyordu.
Tuna boylarýnda sürünüyordu.
Semasýnda güneþ yoktu
Kucaklamýþtý harabet
Ýki tarafýna yayýlan
Mahluklarý çok dehþet
Bu topraklarda yaþanýlan
Her gün baþka bir vahþet.
Yýldýzlarý sönmüþtü
Kuþlar ise namesiz
Çiçekleri solgundu
Nehir ise durgundu
Bu durgun hava içinde
Bu donmuþ hayat içinde
Tuna hýrslanýyordu.
Hýrsýndan Topraklarýn
Baðrýný týrmalýyordu.
Önüne gelen daðlarý yarýyor
Kayalarý eritip daðtýyordu.
Ýnsanlarý sürükleyip boðuyordu.
Bir gün ansýzýn yeþil Tunanýn,
Bitmeyen geceleri sabaha erdi.
Topraklarýnda bir sarsýntý baþladý,
Havada bir toz ve duman bulutu,
Yaklaþan bu bulutun içinden,
Dað gibi bir ordu belirdi.
At’larýn üzerinde Kahramanlar,
Yüzlerinde Nur ve hareket taþýyordu.
Gözleri ýþýk ve enerji doluydu,
Ýsimleri mertlik ve sertlik taþýyan,
Ahenkli tok bir heceden ibaretti.Türk!...
Türk!...Sularý kuruyan yurtlarýndan,
Baþka diyarlara akýyordu.
Bu akýþla güneþide birlikte,
Arkalarýndan sürüklüyordu.
Ýþte Tuna’ya o gün güneþ doðdu.
Kýzgýn Tuna o gün uslandý.
Hýrçýn Tuna o gün kendini buldu.
Toprak alt üst edildi,
Ovalar yeþerdi,
Sulara dizgin vuruldu.
Her tarafta abideler,
Saraylar yükseldi.
Tunada düðün baþladý.
Bozulan cahil yerliler,
Bu medeni insanlara,
Bu yiðit adamlara,
Saldýrmaya yeltendi.
Fakat doðuþtan uþak olanlar,
Kurda ne yapabilirlerdi?
Cüceler Kahramanlarý,
Ne zaman yere serebilmiþlerdi.
Medeniyeti adalet,
Ve biatý yenmek olan Türk.
Önüne çýkan melez sürülerini deðil,
Daðlarý ovalarý nehirleri aþýp gelmiþti,
Kýtalarý fetetmiþti.
Hepsinin baþýna,
Adaletten halkalarý,
Medeniyetten dizginleri,
Kuvvetten bir yular taktý kafalarýna.
Asýrlarca medeniyetin,
Koruyucusu ve yayýcýsý,
Olarak döðüþtü durmadan.
Dinlenmeden usanmadan.
Savaþýn ardý gelmiyordu,
Fakat Türkün aradýðýda buydu.
Savaþtýlar savaþtýlar hep savaþtýlar.
Her savaþta muzaffer,
Her yerde hakim oldular
Kýzýl kanlarýyla,
Tunanýn ufuklarýna renk,
Seslerine ahenk verdiler.
Böylece Tuna þenlendi.
Hayat ve haraketle doldu.
Eskiden Tuna ölüydü,
Onlara kavuþunca dirildi.
Bir çok cenklerimiz,
Tuna boylarýnda oldu.
Türk akýncýlarý Tunaya karþý aktýlar.
Tuna onun için gözümüzde,
Tuna onun için gönlümüzde.
O eski Çaðlarda Tunanýn,
Düðününü yapiyorduk.
Tuna gelindi, biz ise damat.
Ve biz Tuna ile evlenmiþtik.
Neþeyle, Zaferle dolu seneler.
O up uzun yüz yýllar, ne çabuk gelip geçti.
Tunamý kollarýmdan kim kopardý,
Tunasýz Türk þimdi ne yapardý.
Oyyy Tunam! Can Tunam
Asýrlarca koynumda sarmaladýðým,
Koklayýp doyamadým nazlý sevgilim.
Sen bugün çaðlamýyor, hýçkýrýyorsun.
Sen bir nehir deðil, içimi yakýyorsun.
Bana bir yudum su vermezmisin Tunam?

Ali Dere (Derebey)
Wuppertal,
03.05.2003

Sosyal Medyada Paylaşın: