HÜZÜN

Gün devrildi
Gecenin yarýsýna geldim

Düþünceler
Düþünceler
Üzerime çöktü

Bir müzik
Bütün benliðimi
Aldý götürdü
Bana hüznü ýsmarladý

Sen bu gece
Hüzünlen biraz dedi
Sen bu gece hüzünlen

Ýþte hayatýn gerçekleri dýþarýda
Sen, sýcacýk yuvanda otururken

Dýþarýda
Hüzün var
Soðuk var
Kýþ var
Yoksulluk var

Sen,
Sevinebilir misin ki?
Bunlarý hissettikçe
Bunlarý duydukça
Bunlar aklýna geldikçe
Sen, boþ ver sevinmeyi
Sen bu gece, hüzünlen dedi

Ýçim
Duygularým
Aklým, karmakarýþýk

Çýkýp,
Sokaklarda mý dolaþsam?
Dýþarýdaki ayazýn
Bütün sertliðini,
Acýmasýzlýðýný
Ýçime kadar iþletsem
Vücudumda dolaþtýrsam
Hüznüm biter mi?
Tatmin olur mu?

Hayýr…

Sen, bu gece hüzünlenmelisin dedi.
Ve ben, bu gece hüznü yaþýyorum

24.03.2009 - Ýzmir
Sosyal Medyada Paylaşın:

MEHMET ÇOBAN Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

AŞK DÜŞTÜ YÜREĞİME GÜZELLİKLER KADAR DOSTUM KENDİMİ DİNLİYORUM ASA HODRİ MEYDAN SİYAH BEYAZ KIŞ ORTASINDA NE DEMELİ? KURBAN