Yazmayacağım desem de...

Ýstesem de yazmýyor, kalemim küsmüþ bana.
Savunduðum davayla, yaptýðým çeliþince.
Bundan böyle sadece, üstümde süsmüþ bana.
Kýrýlýyor hep ucu, yazmaya çalýþýnca…

Ey benim kadim dostum, kýzma bana boþuna.
Göz alýþýr zamanla, karanlýðýn loþuna.
Yumacaksýn gözünü, gitmese de hoþuna.
Hak vereceksin bana, ortama alýþýnca…

Sivrilmek istiyorsan, tavizler vereceksin.
Satýlmýþ bahçelerin, gülünü dereceksin.
Elbet kaçamak yapýp, murada ereceksin.
Nazlý yarin kaðýtla, gizlice buluþunca…

“Ne keskin bir kalemmiþ” diyenler hep artacak.
Þöhret terazisinde, kýymetini tartacak.
Geriye ne kalacak, göreceðiz artacak.
Seni satýn alanlar, payýný bölüþünce…

Baþýna geleceði, bildiðinden sustun sen.
Korktuðundan deðil de, utancýndan pustun sen.
Tam zamanýnda bana, iyi ki de küstün sen.
Barýþýrýz Melekler,Semadan gülüþünce…

Ýsmail SIKICIKOÐLU
SAVAÞTEPE/BALIKESÝR

Sosyal Medyada Paylaşın: