Ayýn matem tutmuþ halinde aradým seni Karanlýðýn kendini aydýnlýga býrakýþýn da Somut resimlerin soyut resimlere hasretliginde Vazgeçemiyorum bilirsin en umulmadýk zamanlar da
Sana sesleniyorum duyuyormusun sesiz geceler de Umudunu yitirmiþ çocuklarýn çýglýðýnda Üþüyor yanlýzlýgým üþüyor bedenim Kendini kaybetmiþ bir kuþ gibi ne tarafa gitsem Hangi tarafa savrulsam seni düþünüyorum Yoksun biliyorum yinede seni senden çok Yaþamak istiyorum
Yokluðun beni avutmuyor viran olan þehirlerin Aydýnlýðý vurur yüzüme gül yüzüne bakarým edasý ile Yanlýzlðým ve ben vazgeçemiyorum kendini yitirmiþ Sanki geçmiþten geleceðe hep seni sorar yokluðun Bende bir umut hadi çýkta gel dargýn vücudum Hep seni sorar neredesin ve ben vazgeçemiyorum Çünkü yoksun çünkü vazgeçemiyorum vazgeçilmezimsin
Ýbrahim KANDAMAR 03.04.2003
Sosyal Medyada Paylaşın:
mavi hüzün Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.