ADI ALÝ
Esma verildi Aliye.
Ali gibi bir deliye.
Gül benzi dönmüþ ölüye.
Adý Ali, hem zýr deli.
Çöktü yuvanýn temeli...
Kýzý kapýya koymuþlar.
Ardýndan neler saymýþlar.
Bu iþten gayrý çaymýþlar.
Adý Ali, hem zýr deli.
Niye kýrdýn bizim gülü...
Çocuk nerede kalacak.
Biri de oldu olacak.
Bu iþ nasýl son bulacak?
Adý Ali, hem zýr deli.
Zordur bil bunun bedeli...
Esma güldür, Ali diken
Aðlatýp boynunu büken.
Onarmý gözden yaþ döken?
Adý Ali, hem zýr deli.
Anasýna çýkmaz dili...
On beþte körpe kuzuydu.
Hem teyzesinin kýzýydý.
Kader alnýnda yazýydý.
Adý Ali, hem zýr deli
Yaptýðýna ne demeli..?
Görümceler hep toplanmýþ.
Sineye hançer saplanmýþ.
Yalandan kýlýf kaplanmýþ.
Adý Ali, hem zýr deli.
Sanki dikenli bir çalý...
Tipsiz seni kim ne yapsýn?
Ýnceldiði yerden kopsun.
Esma baþak sen de sapsýn.
Adý Ali, hem zýr deli.
Belli olmaz saðý solu...
Saçlarý var kirpi gibi.
Kulaklarý törpü gibi.
Bacaklarý çarpý gibi.
Adý Ali, hem zýr deli.
Hiç doðruya gitmez yolu...
Küçük büyüðünü bilmez.
Ýnsanlýktan nasip almaz.
Yaptýðýn yanýna kalmaz.
Adý Ali, hem zýr deli.
Çok sever parayý pulu...
Ramazan çekmez sözünü.
Allaha baðlar özünü.
Yaktýn emmimin kýzýný.
Adý Ali, hem zýr deli.
Bir tek anasýnýn kulu...
Ramazan AKKAÞ
NEVÞEHÝR-Tepeköy
12.08.2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.