Elimde herkül kýlýcým seni kaybetme/me adýna. savaþ açtýðým yokluðuna
yenildim !
Yorucuydu gidiþlerin sonrasýnda kalp kýrýklýklarýmý toparlayýp , yeniden canlandýrmam. Geliþlerinde hüzün boþluklarým arasýnda gözyaþýmý saklayýp sana belli etmemem.
Farkýndamýsýn baba !
Yakýn ve uzak çýkmazý bir hayat sömürgesi içinde. Tüketiyoruz içimizde ki sevgi adýna bildiðimiz ne kadar güzel umutlu yaþacak an varsa.
Soruyorum bazen neden böylesin? Sen kimsin ulan der gibi cevap vermektesin. Üþüyorum biliyormusun? Baþým dönüyor bazen yerli yersiz caným sýkýlýyor üstelik nedensiz.
Suçlu kimde peki? Hangi orman da ki sessiz agaç da hangi konuþamayan güvercin de sen demi ben demi annem demi yaþamda mý?
Biraz konuþ artýk sananeci olmadan , korkmadan devir içinde ki o aþýlamaz duvarý bir yürek darbesi yeterli olucaktýr buna. Aþ hadi yüzmeyi dene ne kadar derin olursa olsun içinde ki aþk engel deðil boðulmana . Dön artýk sýcak bahanen bir nefeste geçersin sen o ýssýz yanlýzlýk çölünü yeter ki iste kanýnda var bu biliyorum
kýzýlderili babam. Sosyal Medyada Paylaşın:
cihan balcıoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.