YOKLUĞUNDA SANA OLAN AŞKIMI BULDUM!

-Sensizlik had safhadayken-

Sana aþk þiirleri yazmak isterdim
Mýsralardan “Seviyorum” diye haykýrmak.
Yapabilirdim,
Kýpýr kýpýr olduðunda kalbim
Seni görünce,
Titreyen ellerimi saklarken
Farketme diye,
Bilseydim kalbimdeki yerini.
Þimdi piþmaným sormadýðýma:
“Sen benim kalbimin neresindesin?”

“Yalnýzlýk kelimelere sýðmaz” derlerdi
Yalnýzlýk?
Tek kelime!
Sensizlik?
Kütüphaneler kifayetsiz...
Ben sensizim...Dünya bensiz...
Aþký buldum sensizliðimde
Gülen gözlerin ýþýkmýþ meðer
Ben pervane.
Yokluðunda sana olan aþkýmý buldum!


Þimdi yalnýzlýðýn koridorlarýnda volta atýyorum
Her adýmda daha bir özlüyorum sanki
Bitmeyecek geliyor sensiz günlerim
Her adýmda hasretime hasret katýyorum.
Ne zaman bir sessizlik olsa
Sesini duyar gibiyim geliþinin
Her gölgeyi sen sanýrým.
Boþuna deðil lakin bu bekleyiþ
Biliyorum döneceksin gittiðin yerden
Ben aþký ayak seslerinden tanýrým!


Yaþadýðýnýn kýymetini bilmeli insan
Bunu anlattý sensizlik kanatarak yüreðimi
Bazen öylesine yakýndýn bana
Bir adým ötemde sen
Ýçin için sorardým kendime:”Ben neredeyim?”
Gidiþinle öðrendim geç olsa da:
“Sen neredeysen ben seninleyim!”
Sanma ki göz gözeyken yalnýzca bakýyorum
Senle olmak ibadetim
Ben sana tapýyorum!

Sosyal Medyada Paylaşın: