Gururlanma Padişahım!
Ýnadýna yapýyorsun, gücenenin hayli var;
Ýnan seni sana karþýn sevenlerin bile var!
Ne bu kibir, bunca çalým, yoksa dünya pek mi dar?
Gururlanma padiþahým, senden büyük Allah var.
Malýn mülkün ve hazinen olmayacak sana yâr;
Bir gün göçüp gideceksin, eritecek seni har.
Ulu daðýn doruðundan kuþ bakýþý bakmak var;
Güvenme ki devran sürer, lapa lapa yaðar kar.
Çölde kaktüs bile seni yararlýkta pek aþar;
Kalabalýk aðzýndaki zýrvalara us þaþar!
Yapýt diye sunarsýn da içinde yok bir diþ nar;
Mühür sende koþturursun insanlarý, kim takar!
Hak’tan yana geçinirsin, yüreðinde kaygý var;
Emin olsan hak yemezsin, ýþýtmaz ki sende far!
Herkes sana mahkûm deðil, onur denen bir þey var;
Þiþmek sana yakýþýyor, bilesin ki ince zar!
El sallasan yalakalar sürü gibi hep koþar;
Tutsak olan çýkarýna keyiflenip pek coþar!
Seni bilen iyi bilir, üzerinde nazar var;
Arada bir mavi boncuk daðýtýrsýn, ne yazar!
Kelle paça pek yerinde, cüzdanýn þiþ, paran var;
Ýçin rahat olamaz ki vicdanýnda yaran var!
Sanmayasýn herkes uyur, yerde bile kulak var;
Vur patlasýn, çal oynasýn, senin için þenlik var!
Bari biraz incelesin, nezakette erdem var;
Salt kendine dostsun belli, bunda da bir hikmet var!
13.08.2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.