Bana sorarsaniz bir seyler eksik degil de bir seyler fazla bu hayata..
kalibinin adami degil ayaklar. yol almaya engel bir organ var, kivrimlariyla ünlenmiste yerlesmis tüm kafalar.. ve eller var dokunan, ama hisseden bir ruh yok derilerinin altinda..
zamanin sorunu yok, hersey tam vaktinde; geçmek bilmeyen vakit de elden kayan zaman da. bahaneleri diyorum, çok seviyoruz biz aslinda..
hayat çok zor, diyenlerin hayatlari genelde en kolaylar arasinda, güçlükle yasayanlarin, nefes almaya çalisirken, konusmaya mecali kalmiyor zira.
az lâf, çok is demis vaktinde zâtin biri, seçim yapmak bize kalmis haliyle, bende sunu bildim, söylerim kendime:
konustukça degil, düsündükçe ve hissettikçe ilerliyor insan; bu sevimli kürenin hayat yolunda...
Sosyal Medyada Paylaşın:
tubylique Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.