kalbimin sökükleri dikiþ tutmuyor giderken ne olurdu gönlümü serinleten birkaç kelam býrakaydýn yanýma avunurdu gelip geçen yýllar saçlara karlar yaðýp yýllarý yýllara eklerken bir nebze olsun merhem olurdu tutunamadýðým rüzgara
sevda bir þarkýnýn diline dolanýp kaldý ya eski bir plaðýn cýzýrtýsýnda tükendi ses madem ki ehemmiyeti yoktu hiç edilen sözlerin takvimleri kollamýyor günleri saymýyor þimdi uzaða asýlý gözlerim