’Hiçbir kalem incitmeyecek!..’ dedi, Seni
’Ýyileþeceksin,yaralarýna merhem olacak..’ dedi,mürekkebin her rengi
Yüreðimi yitirdiðim bir gündü
Sen,yoktun
Kalçalarýn,memelerin ve ellerin vardý
Bildiðim her dua sana ulaþamayacak kadar uzak
Ve
Ýçine girdiðim her düþ sokaðý korkularýmý artýracak kadar dardý.
Gözlerini aðzýmýn içine gömmüþtün
Suskundun
Bir böðürtlen kuþu gibiydi sesin
Duyabilene ’aþk’ olsun!..
Ve
Yalayýp geçiyordu tüm öksüz býrakýlmýþ bedenleri nefesin
’Adem’in oðlu cinnet geçirir,Havva’nýn kýzý seviþir!..’ dedi þair
’Korkma,su akacak yolunu bulacak,gidilememiþ yerler yakýn olacak..’dedi mübaþir
Aklýmý geri getirdiðim bir gündü
Sen,vardýn
Kalçalarýn,memelerin ve ellerin yoktu
Unuttuðum her tövbe sana dokunacak kadar yakýn
Ve
Dýþýnda durduðum her daire beni içine alacak kadar boldu
Haykýrýyordum
Bir mezar taþý kuþu gibiydi sesim
Soldum..
Duydun ya, ’vah’ olsun!..
Ve
Sýrtýma yükleyip geçiyordum bir bir tüm arta kalmýþ bedenleri.. bu da benim son iþim
’Bir cinnet sonrasý bölüþülen her þey yetersizdir!’ dedi
’Boyanabilir tüm renklere hayat veren renksizliktir..’dedi
Ve
Kim olduðunu söylemedi
Aklýmý ve yüreðimi sunduðum bir gündü
Ne sen,ne de ben vardým
Týrmýklýyordu topraðý çocuk..
Aðustos2012
Antalya
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.