býrak böyle kalsýn gece
hüznün dibe vurduðu demde
gözlerime yaðsýn inceden çið
sen görme bilme
eksik yanlarýmýzdan vurdu
bu gece saat haylice
savaþacak gücüm yoktu
teslim oldum her anýn
bitmeyen iþkencesine
býrak böyle kalsýn gece
tutacak mecalim yok kenarýndan
en sevdiðimiz oyunda yenildik
taþlarýmýz kaldý elimizde
yeniden yeniden demek
kâr etmiyor iþte
býrak böyle kalsýn gece
ince yerinden kopsun hikâyem
segâh çalsýn sazlar biteviye
kimseler duymadan söyleyeceðim
þarkýlarýmý en yüksek sesle
kýrýlmýþ günlerin tamiri yok
kaynamýyor yaþananlar
bir türlü hayallerime
býrak böyle kalsýn gece
zehri dökülsün kabýndan aþkýn
aðladýkça arýnsýn aðusundan
belki kalmaz sabaha hiç bir eser
ruhumun karanlýðýndan...