bir pýnar gözün aktýkca besledi yüreði,,, kök saldý kara baðrýmda böðertleðen dudaðýn,,, kapýldým mehtaplý gecenin deryasýna açtým açýlmamýþ sözcüklerin aðzýný aþk için yakardým memleketin en tanha sokaðýnda tenezzül bile etmedin bir inat uðruna vurduðun beni gider ayak kalbini býraktým dilber ocaðýnda sen yaslandýn aþk tuzaðýna koþtun felaket sokaðýna o temiz duygularý kül ettin dalkavuk ocaðýnda ne desem ne etsem kopmadýn sonun mechul olacak beni, üzsende yok sana kinim sanana acýrým. iyi düþün öyle öldür sende ki beni nafile ne desek etsek güle güle al dudaklý sürme kaþlý zehir dilli gider ayak o gözlerin okþadý guru hüznü unuttu bendeki gamý gider ayak bendeki bu caný taþtan taþa vurdu açtý aðzýn kabus tetiðini soldurdu içimde ki gülleri gider ayak içimdeki ben öldü
ÝRFAN KÖKTEN
Sosyal Medyada Paylaşın:
GÖKKUŞAĞI55 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.