Yine duman çöktü
Yine duman çöktü gönül daðýna,
Hasret cehennemi yakmýyor artýk.
Güz geldi ruhumun hazan baðýna,
Muhabbet çeþmesi akmýyor artýk.
Ava gidiyordum, av oldum ava,
Vurmak, vurulmakla, kalmadý dava,
Þimdi sessiz sakin, serin bir hava,
Ýçimde þimþekler çakmýyor artýk.
Geçmiþi unuttum, gelmez gelecek,
Ne kaldý, aklýmý bir an çelecek,
Bir bende, bir ben var, beni bilecek,
Baþýma, baþýmý kakmýyor artýk.
Özgürlük yurduna kadem basalý,
Ýdam sehpasýnýn geçti masalý,
Celladýmý baþka cellat asalý,
Boynuma urganlar takmýyor artýk.
Bilmediðim sözler, sözünden olan,
Aþkým bir parçacýk, közünden olan
Benim can cevherim, özünden olan,
Yaralý yüzüme bakmýyor artýk.
Mustafa Yaralý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.