İKİ GÖZÜM

Bir yanan Âdem’im ben! ..yanar öz’üm...
Söner gibi olsa da sönmez közüm...
Ben gibi yananlara da bu sözüm...
Anladýn mý beni...sen, iki gözüm? ..


Bir alev, bir duman, bir kül bu halim...
Benzemez bir þeye gönül melâlim...
Anlamaz! ..anlatsam ne cahil – âlim...
Anladýn mý beni...be, iki gözüm? ..


Bir zaman yaktýydýn...yanasýcayý...
Bir ateþ sardýydý evi – bacayý...
O günden bilmedim gündüz – geceyi...
Anladýn mý beni...ya, iki gözüm? ..


Sen...astýn suratýn sustun – oturdun...
Bu halle gönlüme yeis getirdin...
Yaktýn beni...yaktýn! ..yýktýn bitirdin...
Anladýn mý beni...hû, iki gözüm? ..


Uzaða ne gerek var? ..bu hep böyle...
Akþam - Sabah - Kuþluk - Ýkindi - Öðle...
Ýþte halim bu...duydun, bir þey söyle...
Anladýn mý beni...a, iki gözüm? ..


Bunca zaman sonra ki bu ihtiyar
Olasýn! der...”bir arada bahtiyar...
Esenlik – mutluluk – saðlýkla, a yâr! ”
Anladýn mý beni...ha, iki gözüm? ..

13.04.2006/15.45

Sosyal Medyada Paylaşın: