ÖLÜM FERMANI

Hep anlatan bendim sana sinirsiz sevgimi ,
Hakkimi ödeyecegin sadece bir tatli kelimendi,
Uyuttugun ask uykusundan uyandim gec olsa da
Hicte hos degilmis simdi seciyorum da rengini.

Ben yasarken tutkumun perisanligini ,
Uzaktan izliyordu ,
Üzdügüm tanimadigim gururum seni.
Sen simdi git ,yine baris oyunlariyla bizi
Bu hale getirenlerin peslerinde sürün.

Sende farkindasin bozdugunu akdini ,
Ama kalbinin kiyilarinda acmis bir kere,
Kisa mevsimlere ait güllerin dizi ,dizi.
Simdilik bu güzelliklerin tadini al, sür sefasini.

Benim duygularimsa, yerine getirmistir vazifesini ,
Yükünü hafifletmis yasiyor sevincini.
Cünkü saglayandir her zaman ,sol yanim dengemi.
Senin durgunlugunda ise , sorularin bogussun
Birbiriyle ah vah etsin dursun cözülemez gibi.
Ama yine sensin haberin olsun, düzeltecek aralarini.

Gittigin yol yolmudur ! görmüyormusun ! ucurumdur alti,
Gercek aska mahrum gecmis, bir hayat. bir adim gerisi ,
Pismanlik denen bulanik nehire düsmüs misali.
Ben nasil oldu da Sana tahammülle cok agir sinandim !
Bas etmeye calistim huysuzlugunla,
Catlattin hatta kirdin beni hadi sevin.

Yine de, korkuyorum konus demeye sana biliyorum ki !
Ya, inat edip bogacaksin dikenlesen suskunlugunda beni !
Göz hapsine aldigin yetmiyor gibi .
Ya da , yine dudaklarindan ölüm fermani dökülecek !
Ikimizi alkis tutarak anlatacak sözlerin degil......!

Nuran KARACA
3.6 .2010


Sosyal Medyada Paylaşın: