içindeyken unutuyor insan yalnýzlýðý yazmayý ah...nasýl kaçýrdým seni eski konak güzeli ama þimdi iyi öðrendim her odada ayaðýma batan çakýr dikenlerini budamayý
sanki bir odada demirciler diðerinde pineciler biri yama yapar ýþýðýma biri düþlerime pranga öyle aceleciler
beleþine gezerim akþamlarý içinde bir müzenin çöpte görenler almaz saman kaðýdýnda notlar,düþülmüþ tarihler nerede ter düþmüþ býyýklarýma nerede kor yüreðime dili yok iþte belgelerin
ama seni açacaðým kesik belikli kitap ahþap diþliler bel veriyor artýk biliyorum hay verilirken süphan’a doðru o yörük kýzýnýn gözleri sende yapýþýk
kasým
Sosyal Medyada Paylaşın:
uranus Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.