A S U M A N

Dolu dolu vurma esrik rüzgârla;
Ýnsâfý hýþmýna yeðle Asuman.
Haþýr neþir olup metruk efkârla
Ýflâhý kesmeden; eðle Asuman.

Dünyamsýn kendimi bildim bileli;
Semâmsýn, mevlâmsýn aþka geleli.
Dönerim ben sana; sen de çileli
Ömrünü ömrüme baðla Asuman.

Hasretle kurusa yer yer çatlasa
Derûna çekilip cerâhatlasa!
Kendini kaybedip birden patlasa
Yanardaðlarýmý daðla Asuman.

Düþersem kapýna olma târumar
Merhem ol þefkatle nârýma nâr sar
Deþele baðrýmý kaynasýn pýnar
Merhamete yol bul çaðla Asuman.

Öksüzü sarmala, yetimi doyur;
Bilinmez, hangi kul dert ile uyur!
El çekme sîneden gariplik büyür
O vakit ipimi yaðla Asuman.

Alnýmýn yazýsý gözünde saklý
Olur mu sîmâma sîmân yasaklý?
Kiminle beslerim bu fakir aklý?
Aðla ki güleyim; aðla Asuman!

Seninle sýrrýmýz geçmiþ iç içe
Varlýða sýðmaz da sýðarýz hiçe
Bu meçhûl döngüye kim ömür biçe?
Hayat mý, ecel mi? Saðla Asuman!


07.08.2012


Salih ERDEM / AYDIN


Sosyal Medyada Paylaşın: